Door mijn boek ”Vrij van depressie in 21 dagen” spreek ik steeds meer mensen met depressie. Hieronder de 9 symptomen die mij het meest bij hen opvallen. En ik heb ze zelf ook ervaren.
- Het zijn mooie, vriendelijke mensen
- Moeheid, lusteloosheid
Ze zitten op de bank en komen er niet vanaf. Of ze liggen een groot deel van de dag in bed. Ze komen maar nauwelijks vooruit. - Denken
Ze zijn voortdurend bezig zijn met denken. In gedachten verzonken, en ze hebben dat niet in de gaten. Ze denken over het hoe en wat van hun stemmingen en gemoedstoestanden, ze denken over oorzaken. Ze vergelijken zich met anderen en zien zichzelf dan meestal als ‘loser’, slachtoffer of waardeloos. Ze zijn sterk overtuigd van hun eigen gelijk. - Angst en/of angst voor de angst
Ze zijn voortdurend op hun hoede. Bang voor ontmoetingen en eisen van anderen. Bang om hun grenzen aan te geven. En daarbij kunnen ze ook nog bang worden voor het krijgen van die angstgevoelens. - Vechten
Ze vechten tegen de symptomen, tegen hun eigen gedrag en tegen hun stemmingen, gedachten en gevoelens. - Te grote stappen
Ze zetten te grote stappen, te moeilijke stappen, op weg naar een oplossing. - Lage eigenwaarde
Ze vinden zichzelf niets waard, een loser. Iedereen is beter dan zijzelf. - Verlangen om dood te zijn
Ze denken over manieren om een einde aan hun leven te maken. En soms doen ze daadwerkelijk een poging. - De enige zijn
Mensen met depressie denken opvallend vaak dat ze de enige zijn die zulke overweldigende en onaangename ervaringen beleven. Als ze horen dat anderen het ook hebben, brengt dat vaak opluchting.
Dank je wel voor het lezen van mijn ervaringen.
Heb jij nog andere symptomen, dan kun je ze hieronder aan ons vertellen.
Dag!
Tura Gerards
ervaringsdeskundige depressie en angsten
Alle punten herken ik
Herken al de punten
Herken ze allemaal.
Slechte zelfzorg heb ik ook.
Dag Cokka,
Dank je wel voor het onder de aandacht brengen van het punt “slechte zelfzorg”.
Het is zeker een punt dat aandacht verdient, al ken ik een hoop depressieve mensen die zichzelf ondanks hun ellende toch goed verzorgen.
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
zit al 20 jaar met dep alle punten kloppen
Klopt helemaal, maar hoe kom je hier vanaf, zonder medicijnen ?
Dag Marie-Louise,
Dank je wel voor je reactie op Angela.
Dat is een goede vraag: “Hoe kom je er vanaf zonder medicijnen?”
Dat antwoord kan dichterbij komen als het duidelijker wordt wat helpt om depressie in stand te houden.
Let op: als iemand depressie krijgt, daar kan hij of zij niets aan doen.
Maar… we kunnen er wel iets aan doen om depressie niet groter en sterker te laten worden.
En als je het mij vraagt, dan is vechten een van de belangrijkste manieren waarop we zelf meehelpen aan depressieve stemmingen.
Anders gezegd:
Vechten is de beste manier manier om datgene waartegen je vecht
groter en sterker te maken.
Met de methode uit “Vrij van chronische depressie in 21 dagen” kun je op een relatief speelse manier stoppen met vechten en meteen het resultaat daarvan ervaren.
VAN EEN ANDERE KANT BEKEKEN
Jouw vraag kan ook nog tot een andere vraag leiden:
“Waarom kom je mét medicijnen ook niet van depressie af?
Tegenwoordig slikken 75% van alle antidepressiva-gebruikers in Nederland SSRI’s, die invloed uitoefenen op de aanwezigheid van de neurotransmitter serotonine.
Deze antidepressiva werken het best bij mensen met heel ernstige depressie.
Bij milde depressies is het effect ervan echter nauwelijks hoger dan het effect van een placebo-pil.
En het gekke is:
wetenschappers weten nog steeds niet waarom SSRI’s bij sommige mensen wel goed werken en bij anderen niet.
En ze weten ook nog steeds niet waarom SSRI’s pas twee tot vier weken na de eerste inname gaan werken.
Werken deze medicijnen überhaupt wel?
De verklaring dat depressie veroorzaakt wordt door het ontbreken van een bepaald stofje in je hersenen, is in elk geval niet waar. Die theorie is NIET wetenschappelijk te bewijzen.
Voor een overzicht van alle medicijnen tegen depressie, zie: https://depressiestoppen.nl/medicijnen-tegen-depressie/
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Herkenbaar helaas
Nou ik ben ook al jaren depressief, maar heb beslist geen laag zelfbeeld.
Ben juist heel assertief en onderneem van alles.
Juist als ik in bed blijf liggen, gaat het fout met me.
Ik heb hetzelfde!
Dag Anna,.
Dank je wel voor je reactie.
Ik heb zojuist Marga, op wie jij reageerde, geantwoord.
Wellicht bevat dat antwoord ook iets dat voor jou geldt.
In elk geval fijn dat je geen laag zelfbeeld hebt.
met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Hallo Marga,
Dank je wel voor je reactie.
Wat fijn dat je geen laag zelfbeeld hebt. Dat zou herstel van depressie makkelijker moeten maken.
Het klinkt alsof je in staat bent bent om je leven te leiden, met de wijsheid wat valkuilen zijn die (meer) ellende teweegbrengen.
Het geeft ook al aan dat de oorzaken van depressie heel divers kunnen zijn.
Tegenwoordig stel ik dat depressief worden is als een vat water dat overloopt… en dat de laatste druppel niet de oorzaak is. Dat vat heeft zich in de loop der jaren gevuld, vanaf je geboorte, met van alles en nog wat (het leven is complex genoeg om dat te kunnen veroorzaken).
Maar in jouw vat, Marga, zit geen laag zelfbeeld.
Dat is fijn!
Geniet ervan, en wees trots op je vindingrijkheid die maakt dat je niet in bed blijft liggen!
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Zo helemaal herkenbaar
Alle punten kloppen.
Alle punten zijn bij mij van toepassing. Lijkt wel nooit over te gaan
Gaat ook nooit over. Krijgt alle ruimte en mogelijkheden.
Beste Anoniem,
Je bedoelt hier waarschijnlijk dat jij nog niets hebt meegemaakt dat jou hielp.
Dat is heel spijtig!
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Klopt helemaal……
Goedemiddag …
Toen ik 18 was ben ik 6 jaar opgenomen geweest voor angst depressie Wist zelf toen niet eens wat ik had Kon geen liefde voelen meer voor mijn toenmalige verloofde
Nu in die jaren daarna is het heel goed met mij gegaan af en toe een dip
Maar nu ik gescheiden ben en ook weer een vriend heb ben ik wispelturig Geen zin om het bed te komen Mij niet mooi vinden Waardeloos Slapen op de bank Negatieve gedachten Heb nu een hondje genomen om er ook uit huis te komen Als mijn vriend er is heb ik er niet zo’n last van
Maar dan twijfel ik of ik genoeg van hem hou
Groetjes Joukje
Dank je wel, Joukje, voor je openheid.
Ik weet – eerlijk gezegd – niet goed wat je te antwoorden.
Jouw huidige stemmingen kunnen allerlei redenen hebben.
Het kan best zijn dat er in je brein en lichaam – voor jou onbewust – associaties worden gelegd met toen je 18 was.
Maar je huidige stemmingen kunnen beslist ook andere oorzaken hebben.
Je schrijft: “In die jaren daarna is het heel goed met mij gegaan”.
Het volgende hoef je mij hier niet te openbaren…
maar wat maakte dat je toen – in die jaren – liefde kon ervaren, in jezelf, in de ander?
En ook de volgende vraag hoef je hier niet te openbaar te beantwoorden:
wat heb jij werkelijk nodig om je goed en waardig te voelen?
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Heel veel sterkte en kracht!
Herken veel van deze dingen, maar sinds ik depressief werd Augustus 2016 heb ik alles gedaan wat de bedrijfsarts psychologen en psychiater zeiden.
Dus uit bed komen vroeg, gewoon gaan werken, drukke massa’s opzoeken, verjaardagen bezoeken, alleen de medicatie werkt niet meer vanwege oorsuizen, de angst dat het erger wordt dan het al is.
Ovdb en ado groeps therapieen gevolgd, gespreken met mijn PBer.
Niets helpt ik blijf zoals het is elke dag huilen elke dag somber, en het houd niet op never ending story.
Waar ik voorheen mer medicatie en op de bank zitten pukkie erbij binnen 2 maanden weer stabiel was duurt het nu eindeloos lang.
Beste Daniel,
Dank je wel voor je reactie en openheid.
Als je depressief bent, dan voelt dat altijd alsof het voor eeuwig is en je er nooit meer uit kunt komen. Dat geldt voor ons allemaal die de hel van depressie kennen.
Wat jammer dat er niets voor je werkt tot nu toe.
Misschien is het wel goed om nogmaals punt 5 te herhalen. Dat is een heel belangrijk punt. Ik heb het zelf ervaren en zie ook werkelijk iedereen met depressie dat doen: vechten. En twee ding zijn vrijwel 100% zeker:
– vechten berooft je voor ongeveer 90% van e dagelijkse energie
– vechten is gegarandeerd een van de beste manieren om datgene waartegen je vecht groter en sterker te maken.
Herken je dat?
Je in elk geval voor vandaag een dag toewensend met een paar kleine momenten van aangename rust en mooie kleurige dingen zien.
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Ik herken alle punten helaas. Ik ben na 38 jaar in de steek gelaten door mijn lief. Ik kan het niet begrijpen, denk inderdaad de hele dag aan ” hoe kon dit nou vanuit het niets gebeuren?” en hoe zou ik het nog kunnen oplossen. Loslaten zou goed zijn. Maar hoe doe je dat? De liefde is er nog bij mij.
Dag Ilona,
Dank je wel voor je reactie.
Na 38 jaar plotseling verlaten worden, dat laat je absoluut rouwen.
Zeker als jouw liefde er nog is.
En dat rouwen kost tijd.
Dat mag best een half jaar duren.
En er komt meestal ook vanzelf een eind aan door meer berusting en nieuwe kansen.
Ik wens je alle goeds toe, en kracht.
met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Dat rouwen duurt nu al anderhalf jaar. Ook de kinderen rouwen omdat ze hun “echte” vader kwijt zijn.
Wat naar voor jou en voor de kinderen.
Wat verdrietig.
Je schreef eerder: “Loslaten zou goed zijn, maar hoe doe je dat?”
Kun je daarvoor – voor jezelf – via de huisarts geen begeleiding krijgen van een psycholoog of een coach?
Ik wil iedereen veel sterkte toewensen. Al jarenlang leef ik samen met een partner die depressief is. Dat is heel vermoeiend. Vermoeiend omdat ik elke keer dreig meegesleept te worden in de sfeer van negativiteit, van somber zijn, van geen leuke dingen willen doen, van een partner die het liefst de hele dag op bed ligt. Vermoeiend is het om jezelf steeds opnieuw te moeten opladen. Om positieve energie te vinden. Om postief te blijven denken en om dankbaar te zijn voor de dingen die wel goed zijn. Voor mij kunnen dit hele kleine dingen zijn zoals genieten van de natuur, van het feit dat we geen honger hoeven te leiden, van de vrijheid waarin we kunnen leven.
Ik vind het heel naar om te zien hoe mensen zich depressief kunnen voelen. Je wilt zo graag iets doen maar je staat soms machteloos. Toch blijf ik van mijn partner houden en hoop ik dat hij beetje bij beetje zich steeds beter gaat voelen.
Ik hoop ook dat ieder mens die zich depressief voelt, toch op één of andere manier de kracht vind om uit dat nare gevoel te komen, de nare gedachten, de duisternis, de passiviteit, de somberheid. Dat zij mensen mogen ontmoeten die hen met liefde omringen.
Veel sterkte allemaal.
Dag Inge,
Dank je wel voor je reactie en steun voor allen die lijden aan depressie.
Én jouw steun voor hen die samenleven met iemand die depressief is.
En wat fijn dat jij nog bij de dankbaarheid kunt komen voor de dingen die wel goed zijn.
Inge, ik wens jou alle liefde en kracht toe.
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Hallo..helaas klopt dit helemaal en ik kan zelfs nog meer toevoegen ..al beschreef je het zelf al in grote lijnen.
Het grote isolement wat je zelf opbouwt ..terug trekt van heel de samenleving het liefst!
Ben erg benieuwd hoe jij ervan af geraakte ..ik ben erg scepish wat dat betreft..temeer omdat ik al 6 jaren een zware (hoge dosis) antidepressiva slikt..en ondanks dat zit ik nu weer 2 weken erin..
Nooit geweten dat ik chonisch deprie was hoor..of extreme ptts had..ohja ook nog belast met adhd..pff word alweer moe ervan Tura ik ben alleen met mij intelligente zoon van 29 die het stempel meekreeg pndnos/adhd..drie dochters uit huis en ik heb drie schatten van kleinkinders..Mijn ex de vader van allevier de kids gokte en dronk ..en ik heb helaas een nare jeugd ervaren..kortom ik ga meer van je lezen..maar ik zonder mijn AD antidepressiva? Hoop het zo ..maar kan er niet in geloven..groetje van Hanneke
Dank je wel, Hanneke, voor je reactie en openheid.
Het isolement wat je zelf opbouwt, is inderdaad heel groot.
Ik kan me goed voorstellen dat je sceptisch bent als je leest wat ik beweer, en al helemaal als je toch nog depressief kunt worden terwijl je al een hoge dosis antidepressiva slikt.
Hoe ik vrij werd van die depressie-symptomen, dat heb ik uitvoerig beschreven in “Vrij van chronische depressie in 21 dagen”.
Ik wijd nu een belangrijk deel van mijn leven aan het uitleggen hoe dat mogelijk is.
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Zo herkenbaar al die 9 is niet leuk maar gelukkig ben ik niet de enigste
Alle punten herken ik bij mezelf.
Hoe kom je er vanaf!!!
Dag Willy,
Dank je wel voor je reactie.
Dat is een goede vraag: “Hoe kom je er vanaf?”
Dat antwoord kan dichterbij komen als het duidelijker wordt wat helpt om depressie in stand te houden.
Dat is een lastig punt.
Want dat iemand depressie krijgt, daar kan hij of zij niets aan doen.
Maar… je kunt er wel iets aan doen om depressie niet groter en sterker te maken.
Je kunt er wel iets aan doen om depressie niet al te lang te laten duren.
En als je het mij vraagt, dan is vechten een van de belangrijkste manieren waarop we zelf meehelpen aan depressieve stemmingen.
Anders gezegd:
Vechten is de beste manier manier om datgene waartegen je vecht
groter en sterker te maken.
Met de methode uit “Vrij van chronische depressie in 21 dagen” kun je op een relatief speelse manier stoppen met vechten en meteen het resultaat daarvan ervaren.
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Kom je niet vanaf. Krijgt alle ruimte en mogelijkheden.
Beste Anoniem,
Je bedoelt hier waarschijnlijk dat jij nog niets hebt meegemaakt dat jou hielp.
Dat is heel spijtig!
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Wat fijn om dit met anderen te delen zeg.
Alle 9 punten herkenbaar. Daarnaast zie ik wel dat ik door de jaren van depressie up en down gegroeid ben in mijn persoonlijke ontwikkelingen.
Punten 9, 8 en 7 voeren niet meer de bovenhand. Dat zie en ervaar ik als positief.
En bovenal 1. Ja ik ben een mooi mens. Ik kijk elke dag een enkele keer in de spiegel, de behoefte om mijn ogen te laten twinkelen. En datgene tegen me te zeggen wat andere tegen mij zeggen. Alleen doe ik het nu naar mezelf toe. Ik kan dat ontvangen.
2 herken ik ook. Vandaar dat ik ’s avonds een to do list maak voor de volgende dag. Een klein lijstje om de ochtend en middag structuur aan te houden.
Punten 3, 4, 5 en 6. Hebben de overhand.
Dit alles maakt me natuurlijk heel vermoeid. Gebleken is dat vakantie vieren voor mij, om fysiek en geestelijk te herstellen op dit moment geen juiste optie is.
Gelukkig heb ik een eigenwijze beagle, die me verplicht om elke dag te gaan lopen.
En blijf ik de hoop houden dat ik een keer de balans zal gaan ervaren.
Hartelijke Groet,
José
Dag José,
Dank je wel voor je uitgebreide reactie.
Ervaar jij ook dat juist het vechten (tegen van alles en nog wat) je uitput?
Of ervaar je dat jouw vermoeidheid door iets anders wordt veroorzaakt?
En ja, wat fijn dat je gezelschap hebt van die eigenwijze beagle.
Wat een mooi maatje! 😀
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Dank voor je reactie Tura. Het zijn 2 zaken die mij uitputten volgens mij. Het vechten is 1. En daarnaast geen vertrouwen meer in mijn lichaam. Op advies van een natuurarts, gluten en lactose vrij. Subliem ik val af, geen gewrichtspijn. Maar de stress en nervositeit in mijn lichaam is er niet door afgenomen. Nog steeds hyper van binnen, geen zitvlees. Zij raden mij aan om ’s middags een half uur tot een uur te rusten. Ik heb apneu. En in zo’n rustfase, schrik ik ineens bij het wakker worden in de stress.
Dit maakt mij moedeloos en radeloos. Vandaag is dus zo’n dag. En dat maakt mij heel verdrietig. Ik weet niet hoe ik dit kan accepteren. Dat maakt me zo’n wrak.
Ik wilde dit even kwijt. Jose lacht naar buiten en José huilt van binnen.
Dank je wel voor je inzicht, José.
Ik ben het met je eens over dat die twee zaken je uitputten. Het zijn beide slopers.
Je schreef eerder: “.. dat ik gegroeid ben in mijn persoonlijke ontwikkelingen”.
En desondanks beleef je stress en nervositeit in mijn lichaam.
Het eerste dat ik daaruit lees, is: je bent iemand met heel veel kracht.
En het tweede dat ik eruit opmaak, kan ik misschien het gemakkelijkst zeggen met:
je bent goed aan het dweilen, maar er staat nog ergens een kraan open.
Mag ik je vragen?
Ben je iemand die snel en gemakkelijk de dingen “voor zich ziet”?
Die visueel is?
Iemand zegt iets en jij ziet al meteen het hele plaatje of een filmpje in je hoofd…?
Met vriendelijke groet,
Tura
Heel herkenbaar maar wat ik zo triest vind ik ben op iedereen boos,achterdochtig. Zet alles om in het negatieve. En vul veel zelf in bv een vriendin zeg een afspraak af dan vul ik het in en altijd negatief. Herken iemand dit
Dag Ankie,
Dank je wel voor je reactie en vertrouwen.
Misschien dat andere mensen ook nog zullen reageren als ze dit herkennen.
Ik herken het in elk geval wel.
Ik zette ook heel veel om in het negatieve.
Ik was ook boos, al durfde ik dat niet meer zo te laten zien.
Ik werd niet boos in het openbaar, daar paste ik me aan.
Mijn boosheid is toen omgedraaid en veranderd in verdriet.
Of misschien kan ik beter zeggen:
mijn boosheid keerde zich vooral naar mezelf toe, ik werd vooral boos op mezelf:
ik was een loser, niet goed genoeg, niet sterk genoeg, ik kon maar beter verdwijnen.
Met vriendelijke groet,
Tura
Dag lieve mensen,
Ik heb al heel lang anti-depressieva, en ik moet zeggen, dat voor mij er wel degenlijk een verschil was en nog is, de wereld wordt wat zachter, alles komt niet meer zo hard binnen. Het medicijn schijnt serotinines tegen te houden, omdat we die volgens de “kenners” tekort hebben. Maar het is voor mij een groot verschil. Maar dat maakt de depressie niet minder erg. Maar ik geloof, dat we toch die stoffen tekort komen, doordat we zo vechten tegen de depressie. Maar als je gaat doen wat Tura zegt, kan het niet zijn, dat daardoor weer de goede stoffen vrij komen?
Hoi Ankie, ik herken het, en nu besef ik wat het is, ik noem het afwijzing, ik heb dat veel gehad in mijn leven en dat is ook een onderdeel waarom je depressief bent denk ik, ik geloof, dat het bij iedereen anders is, maar het komt op hetzelfde neer. Misschien kan je een mooi boekje kopen en elke dag er een paar dingen inschrijven, die je hebt gedaan, zoals, ik heb de was gedaan, ik vind, dat ik mooie ogen heb. Het helpt mij veel, ik ben er een paar weken mee begonnen en samen met andere dingen die ik doe, merk ik vooruitgang. Je hebt een slecht zelfbeeld, ik zeg heel vaak tegen mijzelf, je bent mooi, je bent waardevol, je bent goed in dit, wat dan ook. Je zal zien het helpt. En let op wat je zegt, want ook wat je zegt kan je emoties beinvloeden.
Met nederige groet, 🙂 Marian
Hoi Tura,
Ik ben inderdaad aan het dweilen en telkens toch nog een lekkage. En om antwoord op je vraag “voor zich ziet”, visueel, meteen heel het plaatje of filmpje. Kan ik alleen maar volmondig ja zeggen.
Hartelijke groet, José
Hallo José,
Ik vroeg het omdat ik in mijn praktijk heel veel mensen tegenkom die visueel sterk zijn. Dat is een prachtige gave en soms heel lastig.
Visueel sterke mensen kunnen enorm genieten van prettige dingen die ze zien.
Maar als ze zich onaangename dingen voor de geest halen en zien, dan gaan ze door een hel.
Visuele mensen voelen heel veel en heel sterk.
De kunst is om bij onaangename gevoelens niet te vechten door te proberen die gevoelens weg te krijgen, maar door te gaan werken met de innerlijke voorstellingen die je bij die onaangename gevoelens hebt.
En het geheim is:
een verandering in je innerlijke beelden laat je ogenblikkelijk voelen dat je bijbehorende gevoelens erdoor veranderen.
Dit zijn geen psychologische aanpassingen, dit zijn neuro-fysiologische veranderingen.
En die werken acuut. Dat voel je ook meteen. Zo ervaar je weer grip.
Ik heb in mijn praktijk al heel wat (visuele) mensen weer grip kunnen laten krijgen op hun onaangename gevoelens.
En ze vinden het bizar en bijzonder.
Felicia, 24 jaar, werd in 1 sessie bevrijd van haar grootste angst en schreef me later: “Ik dacht dat je voor zulke resultaten heel veel therapie nodig had, ik wist dat niet dat het zo snel werkt.”
Ken je dat gevoel dat je een inktvlek op een papier zet? Het zwarte gif verspreid zich in diverse richtingen om zoveel mogelijk te raken.
Kom je niet vanaf. Krijgt alle ruimte en mogelijkheden.
Dank je wel Tura, voor je inzicht
Inderdaad gedachten zijn krachten.
En ik wil steeds weglopen voor de onaangename gevoelens. Dat is mijn patroon. Al heel mijn leven.
De onaangename gevoelens zijn versterkt toen ik op advies naast aanpassing van voeding van mijn natuurarts mocht gaan leren genieten. Daar liep ik vast.
Dit is het nu. Durven voelen volgens mij????
Dat is denk ik ook de reden dat ik het zo moeilijk vind om mijn rust te pakken. Ik wil maar bezig blijven om het onaangename gevoel buiten te sluiten.
Er is nog werk aan de winkel. Hoe zeggen we dat positief….. Ga de uitdaging aan 😉
Hartelijke groet,
José
Dank je wel Tura, voor je inzicht
Inderdaad gedachten zijn krachten.
En ik wil steeds weglopen voor de onaangename gevoelens. Dat is mijn patroon. Al heel mijn leven.
De onaangename gevoelens zijn versterkt toen ik op advies naast aanpassing van voeding van mijn natuurarts mocht gaan leren genieten. Daar liep ik vast.
Dit is het nu. Durven voelen volgens mij????
Dat is denk ik ook de reden dat ik het zo moeilijk vind om mijn rust te pakken. Ik wil maar bezig blijven om het onaangename gevoel buiten te sluiten.
Er is nog werk aan de winkel. Hoe zeggen we dat positief….. Ga de uitdaging aan 😉
Hartelijke groet,
José
Goddank heb ik wel geleerd om met ‘2 gezichtjes’ door het leven tegaan. Dit mede door mijn wils en daadkracht heb ik wel voldoende zelfvertrouwen weten te ontwikkelen. Helaas ben ik 17 jaar geleden ook nog gediagnosticeerd voor bipolaire persoonlijkheidstoornis.
Dag Heidi,
Dank je wel voor je bericht.
Met twee gezichtjes door het leven gaan, is een bijzondere oplossing.
Ik doe dat zelf ook.
Ik speel – als dat nodig is of handig – een rol in de buitenwereld.
Weten dat het slechts een rol is, maakt voor mij dat het okay is.
Het maakt het omgaan met de regels van de maatschappij gemakkelijker.
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Het enige wat ik niet ( meer) herken is de doodswens.
.de rest allemaal nog steeds. Sinds 3 weken weer voor de 3e keer anti depressiva omdat ik dit gevoel gewoon niet meer wil. Wil niet in de neergaandse spiraal zitten, wil niet op de bank met n deken en niks doen etc. Hoop day dit middel wel gaat helpen, is nog te vroeg om resultaat te zien
Dag Anneke,
Dank je wel voor je bericht en openheid.
Ik hoop dat het je gaat helpen.
Herken je de enorme uitwerking van punt 6 in jouw leven?
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Middelen helpen niet. Krijgt alle ruimte en mogelijkheden.
Beste Anoniem,
Je bedoelt hier waarschijnlijk dat jij nog niets hebt meegemaakt dat jou hielp.
Dat is heel spijtig!
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Ik herken alle punten vooral het punt om er een einde aan te maken houd mij de laatste tijd veel bezig.Ik voel mijn 10 x niks vind mezelf te dik niks is goed aan mij . Alles loopt fout wat maar fout kan lopen en voel mij ondanks mijn hond en 2 katten moederziel alleen na alle ellende die ik heb gehad.
Dag Yvonne,
Dank je wel voor je bericht en openheid.
Dat er niks goed is aan jezelf, is een gedachte die veel mensen met depressie hebben.
Ik vond mezelf in de depressieve tijd van mijn leven ook helemaal niks… ik vond mezelf vooral een slappeling…
Ik was niet staat om de ellende waardoor ik me omringd voelde het hoofd te bieden.
In elk geval fijn dat je de liefde van je hond en twee katten kunt voelen.
Je zegt: “Alles loopt fout wat maar fout kan lopen”…
Mag ik vragen: herken jij de enorme invloed van punt 6 in jouw leven?
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Wat doe je als verdriet de oorzaak is van mijn jarenlange depressie .en de oorzaak van mijn verdriet veranderd nooit.
Beste Jetske,
Dank je wel voor je openheid en vraag.
Depressie en verdriet hebben veel met elkaar te maken.
Je schrijft: “…verdriet is de oorzaak van mijn jarenlange depressie”
en je schrijft: “..de oorzaak van verdriet verandert nooit”.
Ik begrijp daaruit dat een groot verdriet het startpunt is geweest van jouw depressie.
Ik weet niet of het volgende voor jou klopt:
door een groot verdriet worden we gedwongen om te rouwen… is er ooit bij jou een “einde” gekomen aan het rouwen?
Heb je het verdriet op een gegeven moment een plekje kunnen gegeven, ook al ben je het nooit vergeten?
met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Valt niets aan te doen.
Beste Anoniem,
Je bedoelt hier waarschijnlijk dat jij nog niets hebt meegemaakt dat jou hielp.
Dat is heel spijtig!
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Alle punten herken ik. Erg confronterend.
Alleen dat bed liggen zit er niet in want ik heb ooit een slaapcurcus gedaan waar ik geleerd heb dat je nooit overdag moet gaan slapen.
Maar daar in tegen kom ik weinig de deur uit vanwege angst om onder mensen te komen. Het sloopt me als ik het wel gaat doen. En dit gebeurt ook vanwege dat ik kinderen heb en ze een dagje uit niet kan ontnemen. Maar ben al dagen daar voor niet te genieten en nadien heb ik dagen de tijd nodig om bij tekomen. Vaak moet ik ke ook afzonderen van mij eigen gezin. Omdat het me soms net iets teveel wordt. Dan doe ik een koptelefoon op en ga dan muziek luisteren en of meditatieoefeningen doen of Yoga. Soms pak ik de fiets met muziek op mijn hoofd en ga dan ff fietsen op momenten dat ik weet dat er weinig mensen buiten zijn en daar ik in de polder woon is mijn kans heel groot dat ik heel vaak niets tegen kom zo kan ik me weer ff opladen.
Beste Tilly,
Dank je wel voor je reactie en openheid.
Ja, het is ook heftig.
Toen ik nog depressief was, had ik ook veel angst om naar buiten te gaan en onder de mensen te komen.
Zo benauwend! Ik werd er vaak onpasselijk van en vluchtte in eten, lezen en muziek luisteren (op zich allemaal mooie dingen).
Ik denk dat heel veel mensen zich in jouw woorden en beleving herkennen.
Je schrijft “… ben AL DAGEN DAARVOOR niet te genieten…” in:
“.. kom ik weinig de deur uit vanwege angst om onder mensen te komen. Het sloopt me als ik het wel gaat doen. En dit gebeurt ook vanwege dat ik kinderen heb en ze een dagje uit niet kan ontnemen. Maar ben al dagen daar voor niet te genieten en nadien heb ik dagen de tijd nodig om bij tekomen.”
Ook dat herken ik.
Ik zag al dagen van te voren hoe ik ergens moest zijn.
Tussen de mensen.
Met feestelijkheden die niet mijn feestelijkheden waren.
Met plezier dat mijn plezier niet was.
Met op de foto moeten en met eetmomenten waar ik liever niet bij wilde zijn.
Al die beelden speelden al ruim tevoren in mijn hoofd en ik leed eronder.
Pas toen ik definitief vrij werd van mijn depressies ontdekte ik de kracht van dit soort beelden.
Pas toen ontdekte ik wat mijn voortdurende denken aan omstandigheden met me deed:
1 – door eraan te denken zag ik de omstandigheden in mijn hoofd al keer op keer als een soort filmpje langskomen, terwijl die omstandigheden in werkelijkheid nog moesten komen.
2 – dat eraan denken maakte de beelden in mijn hoofd levensecht; het was alsof ik het echt al beleefde. Dat kon ik voelen in mijn lichaam. Mijn lijf reageerde op mijn gedachten alsof mijn gedachten werkelijk plaatsvondne.
Ik heb me destijds nooit beseft hoe sterk gedachtebeelden mijn lichaam en mijn gevoelens besturen.
Maar misschien heb ik dat en is er bij jou iets anders aan de hand.
Jij bent een ander mens dan ik.
In elk geval wou ik dit even met je delen.
Want fijn dat je een paar mooie manieren hebt gevonden om je weer ff op te laden.
Ik wens je alle goeds.
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Zeer herkenbaar.
Ik ken iemand die deze symptomen heeft, het klopt allemaal.
Ja? En? En die moet weer antidepressiva slikken? Weer een patiëntje erbij voor BigPharma.
En helpen? Doet het niet. Depressie alle ruimte en alle mogelijkheden
Oh, ja dat is waar je mag niet negatief over de pillen praten want dan krijg je meteen het stigma Antipsychiatrie opgeplakt. Of wappie.
Beste Anoniem,
Ik zie je niet als wappie of anti-psychiatrie-aanhanger.
Maar ik proef wel veel woede en dat doet me goed als het om al dan niet depressief zijn gaat.
Ga door met je woede! Woede is actieve depressie, terwijl depressieve passieve woede is. Vind mooie en slimme manieren om je woede te ventileren.
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Ik heb ze allemaal,plus ik snij mezelf,of ga gooien met spullen,liefst slaap ik heel de dag wil mensen zien ?maar als ze er zijn wil ik dat ze weggaan,ik kom niet alleen buiten dus heel zelden maar,ja ik herken heel veel.
Ik herken mij in al deze 9 punten en waar kunnen ze je goed helpen loop al 15 jaar zo ik slaap slecht leg het liefst de hele dag op de bank blijf maar moe mijn lichaam is helemaal verkrampt van stres gr mma van hall
Dag Tura, wat fijn dat je dit hebt opgezet! Ik herken alle punten en ben extreem visueel ingesteld. Als schrijver is dat prettig, maar omdat ik tegelijkertijd vatbaar ben voor depressies, is het afschuwelijk. Ik lees nu bij jou waardoor dit komt en vind het een verademing. Ik ga jouw boek zeker kopen. Bij mij zijn de depressies denk ik genetisch en hormonaal van aard maar ik heb ook last van veel onverwerkt verdriet. Alles wat ik hier lees is herkenbaar zoals je willen afzonderen van maatschappij/gezin (ze zijn misschien beter af zonder mij) verlangen naar dood (zielenrust) en het vechten er tegen en de angst om weer depressief te worden. Kortom het is een slopend gevecht waar je u tegen zegt waardoor ik ook chronisch moe ben. Het wandelen/joggen met mijn hond in de natuur doet mij wel heel erg goed moet ik zeggen. Verder heb ik nooit antidepressiva geslikt (ik houd niet van medicijnen) en ben ik nog nooit naar een psychiater geweest omdat ik denk dat het toch niet helpt. Ooit Bram Bakker een lange mail gestuurd, die nam niet eens de moeite om te reageren;-)
Dag Claudia,
Dank je wel voor je reactie en compliment.
En voor je heldere punt: het visueel ingesteld zijn.
Het komt veel voor en ik had dat onder punt 3 hierboven, over “denken”, kunnen inbrengen.
Tegen de mensen die ik mag begeleiden vanwege angsten en depressie en die een sterke visuele instelling hebben, zeg ik vaak:
“Als visueel ingestelde mensen zich iets moois ‘voor de geest halen’, dan gaan ze door een hemel. En als hun geestesbeeld onaangenaam is, dan gaan ze door een hel.”
En ook zeg ik hen:
“Mensen met een ‘sterk’ visuele instelling hebben in feite een gezond evenwicht in hun brein. De krachtsverhouding tussen (grofweg) hun linker- en hun rechterhersenhelft is 50%-50%. Bij de meeste ‘westerse’ mensen is de linkerhersenhelft (het denken in concepten, oorzaken en gevolgen) echter gaan overheersen over de beeldende rechterhersenhelft, meer 80%-20%. Dat betekent niet dat deze laatste groep mensen zich geen beelden voor de geest halen; het betekent dat deze groep zich veel minder bewust is van de visuele voorstellingen. Terwijl die on(der)bewuste beelden bij ieder mens (met welk brein dan ook) een enorme krachtige invloed hebben op de chemie in het lichaam.”
Leuk dat je boek wilt kopen, Claudia. Ik ben benieuwd wat je ermee kunt en wat het je zal opleveren.
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Ja hoe kom je er van af?is het afwijking in je hoofd?
Hallo Jacky,
Dank je wel voor je bericht.
“Hoe kom je er vanaf?”, dat is een goede vraag.
Belangrijk om daarbij te weten is dat een belangrijk deel van de depressies na verloop van tijd vanzelf overgaan, ook zonder medicijnen.
Als je het mij vraagt…
dan zijn er om van depressie af te komen TWEE manieren van aanpak, een negatieve en een positieve, die tegelijkertijd plaatsvinden.
Daarmee bedoel ik: je moet er iets voor LATEN en je moet er iets voor DOEN.
En VERGEEF me dat ik even “moeten” zeg.
WAT MOET JE LATEN?
Vechten. Vechten tegen je symptomen, vechten tegen stemmingen, vechten tegen onaangename gedachten en dito emoties. Ontdek hoe je aan het vechten bent, want veel mensen doen het zoveel en zo vaak, dat ze van zichzelf niet meer kunnen zien. Vechten zit in je houding, in je taalgebruik, in je stille gedachten (woorden en beelden).
WAT MOET JE DOEN?
Werk met innerlijke beelden. Beelden zeggen meer dan 1000 woorden. Voorstellingen in ons hoofd hebben onmiddellijk invloed op ons lichaam en hoe we ons voelen. Binnen een seconde. Supersnel en vaak hebben we die beelden niet in de gaten. Ontdek en onderzoek de beelden die je in je hoofd hebt bij onaangename gewaarwordingen, en ga spelen met iets veranderen in die beelden.
Daar kan ik je in sessies bij helpen, als je dat wenst.
Als je deze twee taken secuur, consequent en vol motivatie uitvoert, word je verrast door hoe je leven binnen drie weken verandert.
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Hallo Jacky,
Je tweede vraag: “Is het een afwijking in je hoofd?”
Daarop is het antwoord: NEE.
Al zullen er individuele uitzonderingen zijn.
Depressie is geen afwijking in je hoofd.
Depressie is geen hersenziekte.
Dat laatste hebben ze lang gedacht en vooral ook zo gepromoot (sinds 1980), maar dat blijkt niet wetenschappelijk te bewijzen.
En dus is het niet waar.
Depressie is geen hersenziekte.
Depressies ontstaan ook niet door een tekort aan bepaalde stofjes in je hersenen.
De Amerikaanse psychiater Joseph Schildkraut was in 1965 de eerste die dat opperde als mogelijkheid.
Ook deze aanname is tot op heden nooit wetenschappelijk bewezen en dus is het niet waar.
Maar helpen doet niets.
Beste Anoniem,
Je bedoelt hier waarschijnlijk dat jij nog niets hebt meegemaakt dat jou hielp.
Dat is heel spijtig!
En het is niet gemakkelijk, en je kunt je terecht afvragen of je wel naar een psychiater moet gaan met depressie-klachten.
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Beste Anoniem,
Je bedoelt hier waarschijnlijk dat jij nog niets hebt meegemaakt dat jou hielp.
Dat is heel spijtig!
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Hoi allemaal. Ik kramp al jaren met ernstige depressies en schreef er zelfs een boek over. Het eeuwige gevecht tegen negatieve gedachtes en mensen met weinig begrip zijn voor mij het zwaarste.
Mijn boek heet: 40 zou ik niet worden. (Het is zelfs in het Engels vertaalt)
Blenda Wensveen
Dag Blenda,
Dank je wel voor je bericht. Jouw boek kende ik nog niet.
Ik hoop dat je veel mensen je boek willen lezen. Wat doet dat met je, als je een fijne en warme reactie krijgt van een lezer?
Je schrijft: “het eeuwige gevecht tegen negatieve gedachtes”.
Is dat een gevecht dat te winnen valt, denk je?
met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Beste Tura,
Ik heb lange tijd last gehad van een depressie. Ik kwam weinig van de bank en had veel negatieve gedachten naar aanleiding van een aantal verlieservaringen. De depressie hield zo’n 2,5 jaar aan en leidde uiteindelijk tot een opname. Ik heb nu een overzicht gemaakt van de tips die je in al je reacties hebt opgetekend. Ook heb ik een lijst gemaakt van negatieve beelden, die ik mezelf steeds voorhoud. Dat gaf me op zich al een heel opgeruimd gevoel. Blijkbaar maakt mijn brein veel negatieve beelden aan, waardoor ik me somber en angstig voel.
Je schrijft steeds over innerlijke beelden, die je kunnen helpen.
Welke beelden praten we dan over?
Ikzelf heb veel baat bij het herhalen van bepaalde woorden. Beelden van de natuur maken me ook kalmer, maar misschien heb je nog meer voorbeelden van innerlijke beelden die kunnen werken om de negatieve spiraal te doorbreken?
Robin.
Beste Robin,
Dank je wel voor je reactie.
Wat goed van je dat je een lijst hebt gemaakt van negatieve beelden die je jezelf steeds voorhoudt.
En fijn dat dát alleen al je heel opgeruimd gevoel heeft gegeven.
Je schrijft: “Blijkbaar maakt mijn brein veel negatieve beelden aan, waardoor ik me somber en angstig voel.”
Daaruit maak ik op dat je dat – voordat je die lijst maakte – niet in de gaten had.
Dat had ik destijds ook – ik merkte niet welke beelden ik in mijn hoofd had of in mijn hoofd haalde.
En ik weet nu : heel veel mensen met depressie hebben niet in de gaten welke vervelende en verschrikkelijke beelden ze zich voor de geest halen.
En beelden zeggen meer dan 1000 woorden, nietwaar?
Je vraagt: “Innerlijke beelden die helpen. Over welke beelden praten we dan?”
Als we het over beelden hebben die helpen, dan moeten het wel aangename beelden zijn. Die helpen.
Want angstaanjagende beelden maken ons echt angstig en sturen ons de andere kant op!
En prettige beelden – je fantaseert bijvoorbeeld dat je in een lekker warm zonnetje (niet té warm) over het strand loopt – geven je meteen een lekker gevoel (als je tenminste van zon en strand houdt!).
Het reddende beeld – de methode uit mijn boek – is ook een sterk innerlijk beeld.
Je gebruikt het onmiddellijk wanneer je overvallen wordt door een depressief makende gedachte of een depressief gevoel.
Het is een klein toneelstukje dat je zelf maakt en uitvoert in je hoofd.
En jij bent zelf de regisseur.
In mijn boek leg ik uit je zo’n reddend beeld maakt dat bij jou past, wat de belangrijke onderdelen ervan zijn en hoe je het toepast.
Met het reddende beeld krijg je grip op je gedachten en gevoelens.
Want met dat beeld kun je vervelende gedachten meteen omzetten in prettige gedachten, en vervelende gevoelens meteen in prettige gevoelens.
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Help me! Zo bang nooit meer mezelf te worden al half jaar huil ik vrijwel dagelijks wat is er met me gebeurt steeds de gedachte t komt nooit meer goed me zo rot en bang voelen. Probeer beelden van leuke dingen te zien. Maar die doen pijn want toen was ik goed en voelde me goed ook fantasie beelden over de toekomst doen pijn en geven me angst zal ik ooit weer opstaan met een goed gevoel en dit achter me kunnen laten. Zo bang dat ik t nooit meer vergeet. Ben me leuke leventje gewoon kwijt. Mezelf ook zoveel angst gedachten t komt nooit meer goed met mij me mooie leventje is voor bij en ik had zo prachtig leventje t zo naar me zin. Nu ben ik alles kwijt zo voelt t wil me niet zo voelen en maar denken ik vlucht ervoor en doe alles wat ik altijd deed maar t frusterrd want voel me anders. Met pijn dat ik niet meer de mama en vrouw ben. Vechten loslaten ik weet niet hoe dat moet huill erom want ik weet t gewoon niet
Zie mijn reactie op je andere berichten
Zojuist is mijn man (>10 jaar depressief) thuisgekomen van een korte vakantie met onze zoon. Ze hebben het heerlijk gehad. Al snel merkte ik aan mijn man dat er iets mis was. Zodra onze zoon naar bed ging vroeg ik ernaar. Vrijwel gelijk was hij in tranen. Hij voelt zich weer ontzettend slecht. Heeft ook van de dagen weg niet kunnen genieten, slecht geslapen, negatieve gedachten etc. Ziet niet in wat het leven nog voor zin heeft voor hem. …Wat ik nu ga schrijven is heel erg, maar IK BEN HET ZO ZAT!!!!! Er MOET nu iets gebeuren maar wat?! Als hij van de trap zou vallen, kan ik tenminste een ambulance bellen. Als hij kanker zou krijgen wordt er een duidelijk behandelplan gemaakt. Maar nu….er is NIEMAND die zegt ZO gaan we het doen, kom maar hier. Ik ben ten einde raad. Reden dat ik dit hier schrijf….geen idee. Fijn hoor, dat je zo vol begrip reageert op deze berichten, maar eerlijk gezegd zou ik graag bovenaan je pagina zien HOE je er zelf plotseling van bent bevrijdt.
Beste Isabelle,
Dank je wel voor je reactie en openheid.
Je zou graag willen weten HOE ik mijzelf zo plotseling ervan bevrijd heb.
Dat zal ik je vertellen, maar eerst nog even het volgende.
Dat je man depressief is, is zijn kwestie en verantwoordelijkheid.
Dat jij het zat bent – iets wat ik me helemaal kan voorstellen – is jouw verantwoordelijkheid.
Je schrijft dat je het zat bent.
Dat is heel goed!
Dat mag je ook best laten merken!
Word je weleens boos op hem?
Of hou je je steeds maar in omdat hij het in feite ook niet kan helpen?
En wat heb jij nodig voor jezelf? (Stel dat je met niemand rekening hoeft te houden.)
En hoe pak je dat aan?
En wat weerhoudt jou om datgene te gaan doen wat je werkelijk zou willen doen?
Je man geeft aan dat hij veel negatieve gedachten heeft.
Dat is een enorm pluspunt, want dat ‘kunnen waarnemen’ betekent ook dat hij in staat is om – heel even – in zichzelf de toestand van gedachten waar te nemen.
Hij is er in feite heel even los van.
Dat is een goede stap!
Wat hij vervolgens doet, is de fout die vrijwel iedereen maakt:
zichzelf verwijten dat die negatieve gedachten er zijn…
of die negatieve gedachten als vijand zien en die vervolgens bestrijden.
Dat is een aanpak die alleen maar uitputting oplevert.
Niemand kan negatieve gedachten bestrijden zonder die gedachten sterker en uitgebreider te maken.
Met zijn goedbedoelde inspanning is je man dus bezig zichzelf te slopen, en iedereen om zich heen.
Wat je man mag leren, is zijn gedachten ‘waar te nemen’ ZONDER OORDEEL.
Nu doet hij dat nog mét oordeel, mét afkeur, mét vervloeken, mét balen, mét verwensingen naar anderen of zichzelf.
Isabelle, je gaf aan dat je graag zou willen weten HOE ik mijzelf zo plotseling ervan bevrijd heb.
De methode van het Reddende Beeld, zoals ik die beschreven heb in mijn boek “Vrij van chronische depressie in 21 dagen’, is een speelse methode waarin je niet langer de depressiesymptomen vervloekt of bestrijdt maar juist een kort en krachtig welkom geeft… een welkom lang genoeg om zelf weg te gaan in plaats van de ander proberen weg te krijgen.
Je treedt handelend op. En onmiddellijk!
Laat ik het Reddende Beeld anders verbeelden:
je wordt bejegend door een blaffende, agressieve hond.
Je erkent meteen dat je van deze hond niet kunt winnen.
Zijn plotselinge verschijning, zijn grote springkracht, zijn snelheid, zijn krachtige kaken en zijn scherpe tanden, je kunt gemakkelijk inzien dat je daar niets tegenin kunt brengen.
Dus wie niet sterk genoeg is, moet slim zijn.
Je werpt die blaffende, agressieve hond een heerlijk stuk vers vlees toe.
Groot genoeg om hem 10 seconden of langer bezig te houden.
Doe er een heerlijk bot bij.
Dat geeft je genoeg tijd of weg te wezen en de deur achter je te sluiten.
Klaar.
Kun je je dit voorstellen?
Zoiets doet ook het Reddende Beeld uit mijn boek.
Het Reddende Beeld is een fantasie in je eigen hoofd die je onmiddellijk toepast zodra depressiesymptomen of onaangename gedachten of gevoelens in je opborrelen.
In mijn boek doe ik er verder alles aan om iemand met depressie te laten inzien waar en hoe je weer grip kunt krijgen op je eigen functioneren.
Op Vimeo staan meer dan 10 video’s waarin ik spreek over depressie.
Heb je die al bekeken en beluisterd?
Hier is een voorbeeld: https://vimeo.com/266669829
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Allemaal heel herkenbaar en t meest vervelende vind ik dat ik de hele dag continu bezig ben met de depressie
“Gaat t ooit over, waarom ben ik depressief, wat kan ik eraan doen etc” wou zo graag rust in mijn hoofd en er niet aan denken
Hallo Danielle,
Dank je wel voor je reactie.
Ja, heel herkenbaar wat je zegt: ‘er de hele dag mee bezig zijn’.
De manier van daarmee omgaan die mij en anderen heel goed geholpen heeft, is daar niet tegen vechten… maar ernaar kijken alsof je naar een ander kijkt die er de hele dag mee bezig is.
Telkens weer die positie innemen: alsof je naar een vreemde kijkt die daarmee bezig is.
Die afstand creëren doet wonderen. 😀
Ken je dat?
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Nee. Het gaat niet over. Nooit meer. Je zit je levenlang aan de pillen. Die ook niet helpen en keer op keer verhoogd worden. En dan krijg je steeds zwaardere pillen. Tot op een gegeven moment geven ze je morfine in je handen. En dan willen ze van je af.
Beste Anoniem,
Je schrijft: “Het gaat niet over. Nooit meer. Je zit je levenlang aan de pillen. Die ook niet helpen en keer op keer verhoogd worden.”
Ook hier gebruik je krachtige beweringen die je woede etaleren. En die woede is mooi, wat op het moment dat iemand zijn of haar woede ventileert, kan er geen sprake zijn van depressie.
Je boosheid is ook begrijpelijk, want de psychiatrie en Big Pharma zijn machtige instanties die een hoop kapot hebben gemaakt.
Ben jij er niet in geslaagd om van je depressie af te komen en je pillen af te bouwen?
Hoe zijn sommigen van ons daar wel in geslaagd en wat deden zij dat jij nog niet ontdekt hebt?
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
zo herkenbaar ik ben zelf heel de dag met me depressie bezig lijkt wel obsessie wat ik denk wat ik voel zo heb ik vaak een goede avond maar dan bang voor de volgende dag me weer zo slecht te voelen dit alles gaat maar niet weg en lukt me ook niet t los te laten
Dag Peet,
Dank je wel voor je reactie.
Dat is inderdaad wat je een obsessie kunt noemen.
Als een mens eenmaal depressief wordt, dan herhaalt hij of zij vrijwel dagelijks – en ook heel normaal en vanzelfsprekend – de zoektocht rondom het lijden, waardoor het lijden inderdaad steeds centraal komt te staan. En herhaling versterkt de inbouw van deze benadering van lijden in ons brein en lichaam, dat is een natuurlijk proces. Waardoor je een goed werkend mechanisme krijgt, helaas dus rondom lijden. Dat is ook hoe verslavingen kunnen ontstaan, en dus ook obsessies.
Goed punt!
In mijn boek `Vrij van chronische depressie` ga ik diep in op dat obsessieve aspect tijdens depressie.
Je zegt ook: `bang voor de volgende dag me weer zo slecht te voelen`.
Ook dat is een heel belangrijk punt en een goed inzicht.
Angst. Angst ontstaat vooral door angstaanjagende gedachten en beelden, zoals je voorstellen dat iets morgen weer terugkomt. Daarmee installeer je al het begin ervan.
Hoe kom je uit de angst? (Zie daarvoor ook mijn video over angst)
Neem de angstaanjagende gedachten waar zonder die te veroordelen of af te keuren.
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Hoi hoi. Ik heb niet de moeheid ga juist van alles doen. Wil ook alles wel doen of t is wat vluchten al vind ik t verschrikkelijk want ik zit maar in me hoofd over deze periode dat maakt me somber ik huil ook veel van wanhoop want wil zo graag weer me zelf zijn t doet echt zo pijn t idee alles kwijt te zijn. Ben alleen maar met mezelf bezig hoe kom ik eruit wordt ik ooit weer mezelf. Geeft ook angst die gedachten voelt alsof ik mezelf ook kwijt ben. Maakt me zelfs soms echt overstuur heb ook veel onrust en ben ook veel boos dat ik er maar mee bezig blijf t blijft maar in me hoofd ik ben depressief en komt t ooit weer goed en wordt ik weer me zelf. T laat me steeds huilen vind het heel zwaar zo iedere dag mee bezig zijn en nergens anders meer aan kunnen denken dat maakt je ook nog eens somber. Wil weer bij me gezinnetje horen. En ja hoor huil weer. Wou dat dat ook eens stopte zo veel verdriet wat me ineens is overkomen en zo uit een mooi leventje geplukt ben. Groetjes
Dag Lisa,
Dank je wel voor je reactie.
Begrijp ik je goed is er iets ernstigs gebeurd? (“want ik zit maar in me hoofd over deze periode … doet echt zo pijn t idee alles kwijt te zijn… zo veel verdriet wat me ineens is overkomen… zo uit een mooi leventje geplukt ben”)
En je zegt: “want ik zit maar in me hoofd over deze periode” en “ben ook veel boos dat ik er maar mee bezig blijf t blijft maar in me hoofd” en “heel zwaar zo iedere dag mee bezig zijn en nergens anders meer aan kunnen denken”.
Wat verschrikkelijk voor je. 🙁
Ik hoop dat je hulp kunt vinden om te herstellen van deze akeligheden.
Als ik iets daarover mag zeggen, dan is dit het eerste:
Begin waar je kunt beginnen met een eerste stap.
En een eerste stap is volgens mij altijd zien wat er allemaal in je hoofd gebeurt, zonder dat te veroordelen.
Want door de vervelende gebeurtenissen zit je nu veel je hoofd.
En omdat dat gebeurt, zit je daarover ook weer in je hoofd.
Daar wordt een mens echt gek van, ieder mens!
Gelukkig weet je dat ook al, omdat je zegt: “…en ook veel boos dat ik er maar mee bezig blijf t blijft maar in me hoofd ”
Dus daar kun je het best beginnen, als je het mij vraagt.
Dan is de eerste stap aanvaarden: dat je zoveel in je hoofd zit.
Zodat je niet meer boos hoeft te zijn dat je zoveel in je hoofd zit.
Want “boos zijn dat je zoveel in je hoofd zit” sloopt je en berooft je van je laatste restjes energie.
Met vriendelijke groet,
Tura
Aanvulling. Hoe kom je terug na een depressie. Heb zelf ook t idee dat ik er in blijf hangen. Mede door t er maar aan blijven denken en t huilen al een half jaar bijna dagelijks. Voel me echt bang ook iedereen heeft er hier zo last van. Ik wil niet meer huilen maar is angst dat niet meer goed komt.
Dag Lisa,
Dank je wel voor je aanvulling.
Er is hoop, want je hebt van jezelf en over de situatie goede inzichten (“Heb zelf ook t idee dat ik er in blijf hangen. Mede door t er maar aan blijven denken”).
En zoals ik zei, in het antwoord op je andere bericht: begin bij het aanvaarden dat je nu tijdelijk even veel aan het denken bent.
En het mooie is DAT jij al kunt zien dat je aan het denken bent!
Dat betekent dat je ook al een beetje los van kunt komen van het denken!
Want als je kunt zien dat je gedachten hebt, dan ben je ook “diegene” dat dat ziet.
En “diegene” is zeker geen gedachte, maar een getuige.
Gefeliciteerd!
Nu is het – om te beginnen – vooral zaak om die getuige sterker te maken.
Door telkens getuige te zijn zonder oordeel over wat je waarneemt als getuige.
En ik geef nu meteen toe dat dit best als hokus-pokus kan klinken.
En het is niet gemakkelijk.
mvg, Tura
Heb zelf ook t idee dat ik er in blijf hangen.
Klopt. Je komt er ook nooit meer vanaf. En zit je hele leven aan de pillen. Voorgoed. Die ook niet werken. En je bent nooit uitbehandeld. Want de mogelijkheden om te kloten als psychiater zijn eindeloos. En als dat niet werkt nemen we je toch gewoon op? Vervolgens ga je alleen maar achteruit.
Beste Anoniem,
Je schrijft: “Je komt er ook nooit meer vanaf. En zit je hele leven aan de pillen.”
Tja, “nooit” en “je hele leven”. Het zijn zulke krachtige beweringen dat elke uitzondering de kracht van die woorden meteen al onderuithaalt.
Je bitterheid is wel begrijpelijk, want de psychiatrie en Big Pharma zijn machtige instanties die een hoop kapot hebben gemaakt.
Toch is het, met alle respect, wel degelijk interessant om hier te weten waarom jij er niet in slaagt om van je depressie af te komen en je pillen af te bouwen. Want het kan wel degelijk, daarvan kunnen genoeg mensen getuigen. Wat deden zij dat jij nog niet ontdekt hebt?
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
hoi tura
ik weet niet of ik echt een depressie heb de arts zegt van wel maar ben wel somber maar dat is denk ik door t vele in me hoofd zitten veel flarden
van gedachten woorden zinnen herhalingen soms zelfs een liedje … wordt er helemaal gek van .moet ook erg veel huilen omdat t me helemaal in beslag neemt en bang ben nooit meer rust in me hoofd krijg . en soms weet ik niet eens wat ik denk . en loopt alles door elkaar .. geen negatieve gedachten
al spreek ik die wel soms uit want wordt gek van t gedenk bewust ook wat ik denk.. ik huil ontzettend veel om de gedachten ik wordt nooit meer mezelf
ben mezelf kwijt gevoel…. bang ook om bv te gaan douchen want dan sta ik weer daar te denken .. t gaat maar door . denken aan wat is er met me aan de hand heb de hele dag nerveus en angstig gevoel en afleiding helpt vrijwel niet me hoofd heeft echt bezit van me genomen t denkt maar groetjes
Dag Trisja,
Dank je wel voor je reactie.
Mensen met depressie zitten heel veel in hun hoofd.
Ze zitten vast in hun denken.
Dat herken jij ook van jezelf.
Vastzitten in je hoofd, in je gedachten, is verschrikkelijk.
Daar wordt een mens gek van.
Precies zoals je schrijft: “afleiding helpt vrijwel niet me hoofd heeft echt bezit van me genomen t denkt maar”.
Omdat afleiding niet helpt, zul je het begin moeten zien te vinden.
Het begin van het punt waar je zoveel levensenergie verliest, waar het lek zit, waar de meeste moeheid veroorzaakt wordt.
En als je het mij vraagt, dan is dat beginpunt als volgt:
Kijk naar hoe je gedachten je meesleuren, hoe snel ze je pakken en je allerlei gevoelens geven.
Kijk ernaar alsof je iets ziet wat bij een ander gebeurt en niet bij jou.
Als je dat doet, dan komt er een moment dat je daadwerkelijk even voelt dat alles wat lichter wordt, al is het maar heel even.
Ik noem dat getuige zijn zonder oordeel.
Zonder een afkeur te hebben van de inhoud van je gedachten.
En zonder een afkeur te hebben van het feit dat die gedachten door je heen gaan.
Kijk ook even bij wat ik antwoord op de berichten van Lisa.
mvg, Tura
Iedereen heeft een depressie tegenwoordig. Ik ken meer mensen die een depressie hebben en niets zeggen dan mensen die van de antidepressiva af zijn of er nooit aangezeten hebben. Het is oorverdovend stil rondom het afbouwen. En dan moet je ineens lezen dat straks half Nederland is afgebouwd van de antidepressiva behalve jou. Want jou informeren ze niet. Zo werkt het in Nederland. Communicatie is altijd zo goed (cynisch). Waarom vertelt niemand mij iets? Daar heeft BigPharma alle belang bij. Anders verliest ie klanten. Klant = omzet, geen omzet is geen banga banga feestjes meer, geen luxe zwembad meer, geen poolparty’s meer, geen tonnen omzet, geen dure auto’s meer. Geen klanten = einde van hun dure levensstijl. Een levensstijl die chronisch zieken dienen te betalen en kun je niet betalen dan sturen we toch een deurwaarder op je af. En anders zetten we je wel onder bewind voering.
Beste Anoniem,
De mooiste manier om de psychiatrie en Big Pharma te verslaan zou zijn dat jij een uitweg vindt voor jezelf!
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Sorry dat ik zo negatief ben, ik zit zelf ook aan antidepressiva. En ben de depressie meer dan zat. Zat van alle adviezen die totaal niet werken. Zat van alle nutteloze ongewenste ongevraagde adviezen die totaal niet werken, maar die je wel moet opvolgen.
Depressie klinkt meer als een geldverslindend monster waar miljarden in omgaan en waar miljoenen productieve uren worden opgenomen als vrije dag, valt me op dat niemand in de gaten heeft hoeveel depressie eigenlijk wel kapot maakt? Naast een baan, een vriendin, een kind, een huis, een hypotheek, je humeur, je eigen leven, want denk je dat die pillen goed voor je zijn? Dat is gewoon klinkklare troep waar je op langere termijn gillend de pijp van uit gaat. Maar dat mag je niet zeggen want iedereen om je heen vind dat je erg opgeknapt bent, behalve jezelf. Maar als je dat zegt gelooft niemand je.
En iedereen die een oplossing voor je heeft. Die totaal niet werkt als je hem uitvoert. Maar dan moet je dat zo niet zien, of ik zie het anders, of ik ben het ten dele met je eens.
Beste Anoniem,
Dank je wel voor je openheid. Pillen blijken over het algemeen het meeste effect te hebben bij mensen met zeer zware vormen van depressie. Die pillen dempen, maken het afschuwelijke 20% minder afschuwelijk en het onverdraaglijke 20% minder onverdraaglijk. De meeste mensen hebben lichtere vormen van depressies en bij de lichte vormen is het geven van pillen eigenlijk niet eens nodig. En als die dan wel krijgt, dan kun je inderdaad in een toestand terecht komen die zwaarder is dan de depressie waar je in eerste instantie hulp voor vroeg.
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Valt jou ook niet op hoeveel miljarden depressie financieel kost? En de baas hoeveel kost depressie de baas wel niet? Hoeveel miljarden verlies aan kosten en omzet voor de baas en voor de patiënt?
Nee, daar gaan we allemaal aan voorbij. Stuur maar weer door naar de psychiater. Oh, daar loopt ie al, helpt het dan niet? Nee, het helpt niet, maar dat mag je niet zeggen.
Beste Anoniem,
Ja, duidelijk. Laat je niet kisten. Ontsnap. Kies je eigen pad. Zoek ervaringsdeskundigen.
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards