Heb jij last van depressiesymptomen en wil je er vanaf?
Treden die symptomen van depressie soms zelfs op zonder duidelijke aanleiding?
Zijn die symptomen van depressie in jou op zijn minst ‘hardnekkig’ te noemen?
=
Als auteur van het boek “Vrij van depressie in 21 dagen” ontvang ik regelmatig e-mails van mensen met diverse depressiesymptomen. Hoezeer de kenmerken van de door hen beschreven depressies ook verschillen, in elk email staat wel een zin als: “Ik vecht al sinds mijn 26e tegen depressie…”
=
Ook ontvang ik voorbeelden van ‘reddende beelden’ (zoals beschreven in mijn boek) waarin het depressie-symptoom door de plee wordt gespoeld of in een kast opgesloten. Dat zijn inderdaad de noodzakelijke andere ruimtes in dat beeld, maar het zijn en blijven vormen van strijd en in een reddend beeld is geen plek voor geweld.
=
Vechten lost niets op
Vechten. Altijd weer dat vechten.
Negen van de tien mensen met depressie spreken tegen mij zinnen uit als “ik vecht tegen”, “ik worstel met”, “ik heb last van”, “ik word gek van”, “ik verzet me tegen” en “ik raak het maar niet kwijt”. Ze hebben het over “mijn strijd”, “mijn eeuwige gevecht”, “geploeter” en “monsters waar ze maar niet van afkomen”.
En ken jij iemand die met vechten tegen depressiesymptomen die symptomen heeft verminderd of overwonnen?
Ik niet.
=
Ik ken wel heel wat mensen bij wie de symptomen worden alleen maar meer, groter en gevarieerder van aard zijn geworden. Niet ondanks het vechten… maar dankzij het vechten.
=
=
Wat kun je wel doen?
“Ja maar, wat moeten we dan?” wordt mij dan vaak gevraagd.
Laat ik vooropstellen: de hoeveelheid dagelijkse kracht – jouw levensenergie – die jij verliest aan vechten, in welke vorm dan ook, is gigantisch. Ik schat dat tot 95% van jouw dagelijkse krachten eraan opgaat. Toen ik eenmaal vrij was van depressie, voelde mijn lijf aan alsof ik kilo’s was afgevallen. Mijn bewegingen kregen een lichtheid die maakte dat ik ging dansen.
Dus de vraag “Wat nu?” is een vraag die ik graag zou willen omzetten in: “Hoeveel energie wil jij overhouden voor andere dingen in je leven dan depressiesymptomen?”
=
=
Symptomen hebben een rustplek nodig in een ‘reddend beeld’
Depressiesymptomen zijn als demonen, duivels. De aanpak ervan vergt vreemd genoeg een welgemeend “Welkom”. Jij hoeft die symptomen niet weg te duwen, niet tegen te houden, niet te beteugelen om ze achter je te laten. Voor strijd ben je sowieso al telkens te laat, want een symptoom betekent dat je zenuwstelsel etc. zojuist goed geactiveerd is en het lichaam op volle toeren reageert.
Nee, jouw symptomen hebben een plek nodig, een (tijdelijke) rustplek, geen verwijten of veroordeling. Waarna jij jezelf kunt verwijderen en verplaatsen. Met behulp van een reddend beeld, zoals beschreven in mijn boek.
=
=
De laatste drempel
Depressie is een slopende aandoening. overweldigend en afmattend.
Als je de symptomen daarvan wilt overwinnen, dan moet je motivatie 100% zijn.
=
Want zelfs als ‘het reddende beeld’ jou een paar dagen op een wonderlijke manier en gemakkelijk helpt… dan nog komt er vaak een dag met een terugval van ongekende proporties. Dat is de laatste hindernis. Daarom is het noodzakelijk om een flinke aanloop te nemen. Om die laatste drempel te nemen. Ik heb aan den lijve ervaren hoe dat kan en ik ben nu, in 2021, als 14 jaar vrij van depressie.
=
Wil je dit proces aangaan, dan wil ik je daarbij begeleiden.
Voor een kennismakingsgesprek met mij kun je gebruikmaken van het contactformulier.
heb last van depressie
Hallo,
Heb je al eens een video van me bekeken?
Bijvoorbeeld: https://www.youtube.com/watch?v=K7qf_dJrlQg&t=84s
met vriendelijke groet,
Tura Gerards
Hallo, ik ben een man van 36 j.
Gescheiden en papa van 1 zoontje van 6j…
Ik heb het al een tijd moeilijk en heb gevoel dat ik aan het verliezen ben en elk moment kan breken… smorgens is het het moeilijkste als ik wakker word dan buikpijn en angst….
Ben eigenlijk ten einde raad….
Beste Vincent,
Dank je wel voor je reactie.
Wat verschrikkelijk, jouw situatie!
Dat ’s morgens wakker worden met buikpijn en angst betekent in elk geval dat je hoofd overuren draait met allerlei onaangename gedachten.
Ik kan op deze plek helaas niet veel voor je betekenen.
Heb je al video’s van me bekeken op Youtube?
Ik wens je alle goeds toe en kracht.
Met vriendelijke groet,
Tura
Help me..
Hallo, ik ben 50 en heb al van kinds af aan last van depressies. “Het hoort misschien bij mij”, maar het verlamd mij en mijn leven. Het komt en gaat met “golven”. Sommige dagen zijn zo erg dat ik niks kan doen. Op dat soort dagen wens ik dat ik dood was (die wens had ik al toen ik 8 trouwens..). Ik weet onderhand niet meer wat ik kan doen. Niets schijnt te helpen, of helpt maar voor een moment. Weet niet zo goed waarom ik dit berichtje schrijf maarja. Hoor hopelijk iets terug. Met vriendelijke groet, Ronnie
Beste Ronnie,
Dank je wel voor je bericht.
Wat erg, zo lang al depressies.
Dat je van kinds af aan al last hebt van depressies, betekent overigens helemaal niet dat het misschien bij je hoort.
Het kan een lichamelijke oorzaak hebben, iets met je schildklier of bijvoorbeeld ontstekingen, maar ik neem aan dat dat allemaal wel onderzocht zal zijn.
Het kan ook zijn dat je een last draagt die eigenlijk hoort bij een ouder familielid, misschien zelfs een al overleden familielid. Dat je het lijden draagt van een grootmoeder of grootvader bijvoorbeeld. Of dat je depressie te maken heeft met een geheim in de familie.
Heb je weleens een familieopstellingen meegemaakt of zelf een opstelling gekregen?
Ik zeg niet dat het zo is, Ronnie, maar geen kind van kind krijgt zomaar depressies.
Een kind van acht is een super gevoelig en liefdevol wezen en kan van alles oppikken, terwijl volwassen niet weten waar het mee te maken heeft en jij zelf meestal ook niet.
Dat je depressies met golven komen, is wel hoopgevend.
Jij, je brein en lichaam, zijn blijkbaar in staat om ook op andere manieren in het leven te staan.
met vriendelijke groet,
Tura Gerards